Vader Abraham - Maar in mijn tuin daar bloeit een roos

De ^Adag was nog vroeg en de klok die weer sloeg, een ^Avogel, nog klein, op m’n raamkozijn. Een ^Dzonnestraal zacht, een postbode lacht, de ^Awereld lijkt mooi, de wereld lijkt klein. Toch ^E7is er nog meer, toch is er veel meer, ik ^Aweet het niet meer, ik weet hett niet meer.

Een ^Atram raast voorbij, mensen in een rij, een ^A7auto rijdt te hard, een kind is verward. Een be^Dricht in de krant over een heel arm land, de woes^Atijn is vol zand, toch is er nog meer. Toch ^E7is er veel meer, ik weet 't niet meer, ik ^Aweet 't niet meer.

Maar in m'n ^Atuin daar ^Dbloeit een ^Aroos, maar in m'n ^Atuin daar ^Dbloeit een ^Aroos. 'k Heb haar ^E7Sonja genoemd. In m'n ^Atuin daar ^Dbloeit een ^Aroos.

De ^Aaarde die beeft, de wereld die leeft, ^Adieren in nood, een mens zonder brood. Ge^Dweren van staal, 't is-t-er allemaal, de ^Awereld lijkt mooi, de wereld lijkt klein. Toch ^E7is er nog meer, toch is er veel meer, ik ^Aweet het niet meer, ik weet het niet meer.

Geen ^Alente, geen blad, een brandende stad, de ^A7liefde is weg, de aarde is weg. De ^Dtwintigste eeuw, ik hoor nog een schreeuw, dan ^Ais het gedaan, we zijn hier vandaan. Toch ^E7is er nog meer, toch is er veel meer, ik ^Aweet 't niet meer.

Maar in m'n ^Atuin daar ^Dbloeit een ^Aroos, maar in m'n ^Atuin daar ^Dbloeit een ^Aroos. 'k Heb haar ^E7Sonja genoemd. In m'n ^Atuin daar ^Dbloeit een ^Aroos.

Maar in m'n ^Atuin daar ^Dbloeit een ^Aroos, maar in m'n ^Atuin daar ^Dbloeit een ^Aroos. 'k Heb haar ^E7Sonja genoemd. In m'n ^Atuin daar ^Dbloeit een ^Aroos.

Maar in m'n ^Atuin daar ^Dbloeit een ^Aroos, maar in m'n ^Atuin daar ^Dbloeit een ^Aroos. 'k Heb haar ^E7Sonja genoemd. In m'n ^Atuin daar ^Dbloeit een ^Aroos.

Maar in m'n ^Atuin daar ^Dbloeit een ^Aroos, maar in m'n ^Atuin daar ^Dbloeit een ^Aroos. 'k Heb haar ^E7Sonja genoemd. In m'n ^Atuin daar ^Dbloeit een ^Aroos.