Odd Nordstoga - Dagane

^EEin gong kom kjærteiken h^Aeilt av seg ^Bsjølv, og kvar d^Aag den var av s^Bølv. For du gy^Alte kvar ein au^Bgneblink med h^Eugen fri, og ble^Anda var eg m^Bed på reisa ^C#mdi ^B

^EDagar som sand ut av hende^Ane renn. ^B Om du tvi^Alar, ja, så kj^Benn. Den e^Aine som den and^Bre ut i vi^Enden fer, og ti^Ada som me h^Bar den reiser ^C#mder ^B og ti^Bda som me har den reiser d^Eer.

^ELov meg å vera hjå^A meg all din^B dag. Ja, det l^Aova me i la^Bg. Så ^Agav eg deg ein ^Bring, ja det var le^Ettvint gjort. Så lu^Aska og den d^Bagen stille^C#m bort ^B Så lu^Bska og den dagen stille ^Ebort

Så ^C#mlangt, så ^Alangt Så l^Bangt som vinden greier å jag^Aa bylgjene blå; Så ^C#mlangt, så ^Alangt Så l^Bangt som vinden greier å jag^Aa bylgjene blå; ^F#mder skal eg fylgje deg, min ^C#mvenn. ^ADer skal me fi^Bnne dei igje^En.

Og u^Cte luskar styggen og skiljer deg frå meg. Og visste me, så hadde me nok k^Bome oss i veg. Og eg ha' ^Dmbore deg på armen gjenom skog og over fjell. ^G#mOg du ha' halde meg i handa gjennom juv og myrke gjel. Og eg ha' st^F#mrekt meg etter deg og du ha' st^Brekt deg etter meg

Så^C#m langt, så^A langt Så l^Bangt som vinden greier å jaga ^Abylgjene blå; Så^C#m langt, så^A langt Så l^Bangt som vinden greier å jaga ^Abylgjene blå;

^F#mder skal eg fylgje deg, min ^C#mvenn. ^BDer skal me finne dei ig^Ejen