^GDawno temu -^D tak rozpoczął ^Ampewien brat z za^Dpałem, ^Gtę his^Dtorię, która^C starsi jedyn^Die pamiętali. ^AmByło miasto ^Emzwane Gubbio,^Am bogate i ws^Empaniałe, ^CA w nim ludzi^Eme co nikogo o^Amprócz siebie nie ^Dkochali.

^GChoć w dosta^Dtku żył każdy i^Am żadna potrzeba,^{D G}nie sp^Dędzała nigdy^C snu z niczyi^Dch powiek. ^AmLecz na próż^Emno, żebrak pr^Amosił tutaj o^Em kawałek chleba, ^CPróżno pytał ^Emo gospodę utr^Amudzony wędrowiec.^D

^GDnia pewnego^D powstał w mieś^Amcie wielki płacz^D i trwoga ^Gi kaza^Dli zamknąć b^Cramy rajcy wr^Daz z burmistrzem. ^AmNagle Gubbio^Em przypomniało^Am sobie o ist^Emnieniu Boga, ^CO swych grzec^Emhach nagle pr^Amzypomnieli sobie ^Dwszyscy.

^GMiasto było ^Dzewsząd lasami ^Amotoczone. W nich^{D G}pojawi^Dł się wilk s^Ctraszny, ogro^Dmna czarna bestia. ^AmZżerał owce,^Em jagnięta, zż^Amerał bydło i^Em konie, ^CW owym dniu z^Emaś porwał kil^Amku kupców spod br^Dam miasta.

^GWłaśnie wted^Dy, gdy nadziei ^Amnikt już nie mia^Dł na to, ^Gże ode^Djdzie precz ^Czły wilk, a z^D nim lęk, trwoga i rozpacz. ^AmPoza mury, k^Emtóre wkoło ot^Amaczały miast^Emo, ^CWszedł święty^Em Franciszek i^Am bardzo się zatro^Dskał.

^GUlitował się^D nad ludźmi i t^Amak oznajmił rajc^Dom: ^GPójdę ^Dw góry, by o^Cdnaleźć złego^D brata wilka. ^AmI poszedł ta^Emk, jak stał, ^Ammimo przestr^Emóg mieszkańców, ^CGdy go znalaz^Emł podniósł rę^Amkę i dotknął jego^D pyska.

Bra^Gcie wilku, Pan B^Cóg stworzył tak^Emi piękny cał^Amy świat. Bra^Dcie wilku.^Am Czemu w sercu^G swoim kryjesz j^Ceszcze wcią^Dż tyle zła? Od^Gmień życie, n^Capraw krzywdy wyr^Emządzone wok^Amół wszystkim, Ule^Dcz du^Amsze swo^Dją chorą ^Gz nienawiści!

^GGdy tak świę^Dty Franciszek u^Ampominał złego wi^Dlka, ^Gten, o^D dziwo, spok^Corniał i ze w^Dstydu przymknął oczy. ^AmA od żalu wi^Emelkiego spod ^Ampowiek łez k^Emilka, ^CUroniło wilcz^Emysko na Bieda^Amczyny stopy. ^D

^GKiedy wszysc^Dy mieszkańcy ze^Ambrali się na ryn^Dku, ^Gby zob^Daczyć rozbój^Cnika potulneg^Do jak baranek. ^AmWtedy święty^Em Franciszek u^Amniósł w górę^Em rękę ^CI wygłosił lu^Emdziom z Gubbi^Amo takie kazanie: ^D

Bra^Gcia wilcy! Pan B^Cóg stworzył t^Emaki piękny c^Amały świat. ^DBracia wil^Amcy, czemu w se^Grca wasze kryją j^Ceszcze wcią^Dż tyle zła? Proś^Gcie Pana! On ^Cprzebaczy i ^Emzapomni grz^Amechy wszystkim O^Dn ule^Amczy was^Dze serca ^Gchore z nienawiści!

^GNawrócili si^Dę mieszkańcy ch^Amciwi i obłudni. ^{D G}Porusz^Deni aż do gł^Cębi kazaniem ^Dświętego, ^AmA wilk do ko^Emńca życia mie^Amszkał w Gubb^Emio razem z ludźmi, ^CBo bardzo koc^Emhał dzieci i ^Amzabawę w chowaneg^Do.

^GAle to jeszc^Dze nie koniec m^Amojej opowieści ^{D G}stary ^Dbrat pokiwał^C głową i pogł^Daskał siwą brodę. ^AmSpójrzcie, i^Emle dzisiaj w ^Amświecie krzy^Emwd, łez i boleści, ^CBo nie bratem^Em, ale wilkiem^Am człowiekowi bywa^D człowiek!

Bra^Gcie wilku, Pan B^Cóg stworzył t^Emaki piękny c^Amały świat. ^DBracie wil^Amku. Czemu w se^Grcu swoim kryjesz^C jeszcze wc^Diąż tyle zła? Odmi^Geń życie, nap^Craw krzywdy ^Emwyrządzone ^Amwokół wszystkim, U^Dlecz ^Amdusze s^Dwoją chor^Gą z nienawiści!