Les Miserables - Lege stoelen lege tafels

Dit verdriet is niet te ^Amdelen Deze wond doet altijd ^Cpijn Lege stoelen, lege ^Dmtafels Nu mijn ^Evrienden niet meer ^Amzijn

Hier ontstond de revo^Amlutie Hier ontstaken zij de ^Cvlam En ze zongen van een ^Dmtoekomst Van een ^Etoekomst, die nooit ^Amkwam

Bij die ^Ctafel ^C7in de ^Fhoek daar Vormden ^Cm7zij een ^F7nieuwe ^Bbstaat En zij ^G/Bzongen daar hun ^Chymne En oh ik ^Bbhoor ze ^Aweer Een ^Dmhymne, ^Dm7die hun doodslied ^Bbwerd Daar ^Gmop de barri^G7cade ^F/C Eenzaam bij ^C6de eerste dage^Amraad

Ik moest leven, jullie ^Amsterven Vergeef me dat het zo moest ^Czijn Dit verdriet is niet te ^Dmdelen Deze ^Ewond doet altijd ^C#mpijn

En hun schaduw achter 't ^C#mvenster En hun schaduw op de ^Egrond Lege stoelen, lege ^F#mtafels Waar wij ^G#sloten ons ver^C#mbond

Was het alles waard te ^C#msterven? Dat 's een vraag die dringt en ^Edwingt Lege stoelen, lege ^F#mtafels En geen ^G#vriend die ooit meer ^C#mzingt